Είναι τα αρσενικά άτομα του μελισσιού. Το σώμα τους είναι κοντύτερο και χονδρότερο από της βασίλισσας ενώ είναι μακρύτερο και χονδρότερο από αυτό των εργατριών. Επίσης δεν έχουν κεντρί και έχουν μεγάλα σύνθετα μάτια που συναντώνται στην κορυφή της κεφαλής.
Οι νεαρές εργάτριες (παραμάνες) τους ταΐζουν με μίγμα από γύρη, βασιλικό πολτό και μέλι τις πρώτες μέρες της ζωής τους και μετά από 1 εβδομάδα αρχίζουν να τρέφονται μόνοι τους με μέλι που βρίσκεται μέσα στα κελλιά.
Κατά μέσο όρο ζουν 20 με 30 ημέρες και όταν δεν υπάρχει ανθοφορία μπορούν να ζήσουν περισσότερο. Ο χρόνος ζωής τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ένας από αυτούς είναι η ποσότητα των πρωτεϊνών με τις οποίες τρέφονται.
Σύζευξη με την νέα βασίλισσα: η πρώτη πτήση γίνεται περίπου την 6η με 8η ημέρα της ηλικίας τους. Οι κηφήνες συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές, τις λεγόμενες “περιοχές συγκέντρωσης κηφηνών”. Απαιτείται ο χώρος να είναι μεγάλος και ανοιχτός για να γίνει η σύζευξη. Αμέσως μετά την σύζευξη πεθαίνουν.
Βοήθεια στην θερμορύθμιση: παράγουν θερμότητα με τους μύς του θώρακα.
Παραλαβή του νέκταρος από τις συλλέκτριες και βοήθεια στην ωρίμανση του μελιού μέσω αυτού
Οι κηφήνες δεν έχουν κηρογόνους αδένες, δηλαδή δεν μπορούν να φτιάξουν κηρήθρες, ούτε υποφαρυγγικούς αδένες, με αποτέλεσμα δεν παράγουν βασιλικό πολτό για αυτό και δεν ταΐζουν τον γόνο. Όπως αναφέρθηκε δεν έχουν κεντρί, άρα δεν φρουρούν αλλά δεν συλλέγουν και τροφή γιατί η προβοσκίδα τους είναι κοντή.
Όταν δεν υπάρχει μελιτοφορία οι κηφήνες λιγοστεύουν και μετά εξαφανίζονται. Πολλές εργάτριες παύουν να τους τροφοδοτούν και τους διώχνουν από την κυψέλη.
Πασχάλης Χρ. Χαριζάνης (2017) ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ
Έκδόσεις Μελισσοκομικη Επιθεώρηση, Ειρ. Παππά
