Είναι πολυετής πόα. Οι βλαστοί είναι αρκετά λεπτοί, τετράγωνοι και έντονα διακλαδισμένοι. Οι διακλαδώσεις του βλαστού είναι αραιά κατανεμημένες στο φυτό. Τα φύλλα είναι σκουροπράσινα, μακρόστενα , οδοντωτά και βρίσκονται κυρίως στη βάση του φυτού. Τα φύλλα και οι βλαστοί είναι αρκετά σκληρά και καθιστούν την βερβένα ανθεκτική σε ζημιές από ζώα.
Στον κήπο μπορεί να φυτευτεί πίσω από φυτικούς φράκτες για διακόσμηση. Μπορεί επίσης να φυτευτεί σε συστάδες με άλλα φυτά για να δώσει χρώμα στον κήπο. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το εύκολο πλάγιασμα της και να δημιουργήσουμε μια κρεμοκλαδή πανδαισία χρωμάτων στο μπαλκόνι μας. Τα άνθη δεν μαραίνονται γρήγορα μετά το κόψιμο, οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε συνθέσεις.
Τα άνθη είναι μικρά, πολύχρωμα και βγαίνουν σε πυκνές συστάδες στην κορυφή του στελέχους όλο το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο. Παρόλο που δεν μυρίζουν προσελκύουν επικονιαστές, όπως τις μέλισσες και τις πεταλούδες. Άλλες ποικιλίες μπορεί να φέρουν διαφορετικά χρώματα όπως κόκκινο ,λευκό , κίτρινο ,μπλε και ροζ. Στο εμπόριο υπάρχουν και δίχρωμες ποικιλίες.
Προτιμά ηλιόλουστες ζεστές τοποθεσίες. Η τοποθέτηση του σε ημισκιά επηρεάζει την ανάπτυξη του και δεν αποκτά μεγάλο ύψος. Αποφεύγονται οι θέσεις στον κήπο που είναι εκτεθειμένες σε συχνούς δυνατούς ανέμους, καθώς προκαλούν πλάγιασμα του φυτού.
Ως ιθαγενές φυτό της Νότιας Αμερικής δεν αρέσκεται σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Πρέπει να φυτεύεται σε έδαφος με καλή στράγγιση. Γενικά είναι ανεκτικό σε διάφορους τύπους εδαφών.
Δεν χρειάζεται συχνό πότισμα. Είναι ανθεκτικό στην ξηρασία, αλλά το καλοκαίρι θέλει πιο συχνό πότισμα για να διατηρείται η απόδοση των ανθέων (ειδικά αν είναι σε γλάστρα).
Χρειάζεται βασική λίπανση την Άνοιξη. Αντιδρά θετικά στην προσθήκη κομπόστ ή κοπριάς μαζί με το λίπασμα.
Την Άνοιξη όταν φυτρώνει η νέα βλάστηση αφαιρούμε τα παλιά και ξεραμένα στελέχη. Αν δεν θέλουμε να φυτρώσουν νέα φυτά κόβουμε τα άνθη το Φθινόπωρο.
Γίνεται με σπόρο, ο οποίος σχηματίζεται στο τέλος του Φθινοπώρου και βλασταίνει την Άνοιξη. Η βλάστηση είναι αργή αλλά τα νέα φυτά σύντομα φτάνουν στο ίδιο ύψος με το μητρικό.
Σε ορισμένες περιοχές μπορεί να ευνοείται η προσβολή από την ερυσίφη. Συνίσταται η αφαίρεση των φύλλων που παρουσιάζουν λευκή σκόνη. Το ίδιο πρέπει να γίνεται αν παρατηρηθούν σκουρόχρωμες κηλίδες στα φύλλα. Άλλη πιθανή προσβολή αποτελούν οι αφίδες ,οι οποίες αντιμετωπίζονται με ψεκασμό του φυτού με 1:1 διάλυμα πράσινου σαπουνιού.
Η ονομασία του είδους (bonariensis) προέρχεται ετυμολογικά από το Μπουένος Άιρες, της πρωτεύουσας της Αργετινής
